Tietoa tekstityksestä

Lisääjä

corto64
gold-member

Kieli

Greek

Julkaisunimi

Caboblanco (1980)corto64

FPS

23.98

CD:itä

1

Υπάρχουν φορές που θεωρώ τις κριτικές εκτός από αναξιόπιστες και εμπαθείς. Εκατοντάδες αξιοπρεπέστατα φιλμ κάθε χρόνο, που δεν έχουν όμως “επενδύσει” σε αυτή την κατηγορία “επαγγελματιών”, θάβονται κάτω από χλευασμό και απαξίωση. Κάπως έτσι συνέβη και με το “Cabo Blanco”(“Ο σκληρός του Κάβο Μπλάνκο”), το οποίο μεταξύ άλλων αποκαλέστηκε ως “άθλιο αναμάσημα” της “Casablanca”. Μάλιστα... Κι όλα αυτά για μια ταινία που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με το αριστούργημα του Michael Curtiz, γιατί απλά δεν έχουν καμία σχέση τα δύο σενάρια! Δύο εντελώς διαφορετικές ιστορίες, μπαίνουν στο ίδιο μπλέντερ, μαζί με απίστευτες εκφράσεις τύπου “απερίγραπτα ανάρμοστο”. Όχι, δεν έχουμε να κάνουμε με μια ταινία – ορόσημο, ούτε με κάποια από τις κορυφαίες της χρονιάς της(1980). Όμως το “Cabo Blanco” είναι ένα αξιόλογο φιλμ, με καλές ερμηνείες και, σίγουρα δεν αξίζει αυτούς τους άστοχους χαρακτηρισμούς, που γεννούν πολλά ερωτηματικά... Κρίμα πραγματικά, να ισοπεδώνονται δουλειές πάνω από τον μέσο όρο κάθε κινηματογραφικής σοδειάς, με τόσο προκλητικά μάλιστα τρόπο... Αλλά, ο τύπος βλέπετε παραμένει στο απυρόβλητο συνταγματικά, όταν “εκφράζει απλά την άποψη του”. ------------------------------------------------------------ Ο J. Lee Thompson των 9 υποψηφιοτήτων για Όσκαρ(σιγά μην του έδιναν Όσκαρ για το The Guns of Navarone – 1961), των 3 Χρυσών Άρκτων(για τα Tiger Bay - 1959, Ice Cold in Alex – 1958, Woman in a Dressing Gown – 1957) και, του ενός Χρυσού Φοίνικα(για το Yield to the Night – 1956), ήταν πάντα στην “μπούκα” της ακαδημίας, που τον είχε καταχωρήσει στα κατάστιχα της ως “σκηνοθέτη ταινιών δράσης”. Λες και αυτές οι ταινίες πρέπει να γυρίζονται από μόνες τους, ή είναι όλες για πέταμα. Ευτυχώς που υπάρχουν τα Ευρωπαικά φεστιβάλ και δικαιώνονται δημιουργοί όπως ο Τόμσον, με πολύ μεγάλη προσφορά στον χώρο. Χαρακτηριστικές και αξέχαστες δουλειές του, μεταξύ άλλων και τα North West Frontier (1959), Cape Fear (1962), Kings of the Sun (1963), What a Way to Go! (1964), Mackenna's Gold (1969), Conquest of the Planet of the Apes (1972), The Greek Tycoon (1978)The Passage (1979), και, King Solomon's Mines (1985). Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε επί μακρόν με τον Charles Bronson, γυρίζοντας συνολικά 9 ταινίες μαζί. St. Ives (1976), The White Buffalo (1977), Caboblanco (1980), 10 to Midnight (1983), The Evil That Men Do (1984), Murphy's Law (1986), Death Wish 4: The Crackdown (1987), Kinjite: Forbidden Subjects (1989) και, Messenger of Death (1988). Από αυτά το πλέον υποτιμημένο όπως αναφέραμε στον πρόλογο, ήταν το “Cabo Blanco”(τη στιγμή που ταινίες του σαφώς κατώτερες, πήραν εξαιρετικές κριτικές...). ------------------------------------------------------------ Η ταινία φιλοξενεί ένα από τα καλύτερα soundtrack που έγραψε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Jerry Goldsmith στην δεκαετία του '70. Πανέμορφες μελωδίες, που ανεβάζουν επίπεδο το καλό, πρωτότυπο σενάριο των Morton S. Fine και, Milton S. Gelman, συνεργάτες και οι δύο του σκηνοθέτη επί μακρόν. Πολύ καλή και η διεύθυνση φωτογραφίας του Álex Phillips Jr.. Το καστ έχει απ' όλα. Πυγμή από τον πλέον αξιόπιστο Charles Bronson, υποκριτική παιδεία από τον Jason Robards, μια ξανθιά Γαλλίδα που ήθελε να γίνει ηθοποιός(ακόμη δεν ξέρω αν τα κατάφερε), την Dominique Sanda, τον παλαίμαχο και εξαιρετικό Fernando Rey, έναν νεαρό υποσχόμενο ονόματι Simon MacCorkindale(φέρνει λίγο του Έρικ Ρόμπερτς, αλλά μάλλον έπρεπε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του στην πολεμική αεροπορία) και, τον Denny Miller, που καθιερώθηκε σαν μονοκόμματος μπράβος(συνήθως ναζί), λόγω του σωματότυπου του(μπέιζμπολ έπαιζε ο άνθρωπος), συμπληρώνοντας το καστ πλήθος ταινιών και τηλεοπτικών σειρών. Εδώ η συνύπαρξη όλων είναι μια χαρά πάντως, χάρη στο πολύ καλό κάστινγκ που είχε προηγηθεί. Λίγο τα χαλάει η Σαντά με τα τους θεατρινισμούς και το υπερβολικά μελό της παίξιμο, αλλά σε γενικές γραμμές δεν υστερεί άλλος. ------------------------------------------------------------ Η ταινία έκανε εισιτήρια. 10 εκατομμύρια δολάρια δεν είναι και λίγα. Γυρίστηκε στο Μεξικό, ενώ υποψήφιος για τον ρόλο του Τερέδο(στρατιωτικού διευθυντή της πόλης), ήταν και ο Orson Welles. Για τον ρόλο του τυχοδιώκτη Αμερικανού που φυγοδικεί και κρύβεται πίσω από ένα ψεύτικο όνομα, η παραγωγή είχε αρχικά στο νου έναν εκ των Paul Newman και, Steve McQueen. Τελικά ο ρόλος πήγε στον Μπρόνσον. Όσο για την σκηνοθεσία, πρώτη επιλογή ήταν ο John Huston . Ενδιαφέρον παραλειπόμενο από τα γυρίσματα, το γεγονός ότι η Σαντά που ήταν ισοϋψής του Μπρόνσον, ανγκάστηκε να γυρίσει πολλές σκηνές μαζί του ξυπόλυτη, ώστε να μην φαίνεται ψηλότερη! Cabo Blanco στα Μεξικάνικα σημαίνει “Λευκό ακρωτήρι”. Η ταινία προβλήθηκε στις Ελληνικές αίθουσες, με τον τίτλο “Ο σκληρός του Κάβο Μπλάνκο”. Να πούμε ακόμη ότι στο μοντάζ κόπηκαν 30 λεπτά κατ' απαίτηση των στούντιο. Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα, υπάρχει κι ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 14 λεπτών, με υλικό από τα παρασκήνια της ταινίας, που επιμελήθηκε ο Lance Hool το 2016, με τίτλο “The legend of Cabo Blanco”. ------------------------------------------------------------ Τέσερα μόλις χρόνια μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, κι ενώ νικητές και χαμένοι αναζητούν την λήθη, στο μακρινό Περού θα διεξαχθεί ένα δραματικό κυνήγι θησαυρού. Φυγόδικοι ναζί, διευθαρμένοι πολιτικοί και στρατιωτικοί της Λατινοαμερικάνικης χώρας, Άγγλοι μυστικοί πράκτορες, ένας Αμερικανός τυχοδιώκτης και, η πρώην ερωμένη ενός Γάλλου αντιστασιακού, επιδίδονται σε ένα κρυφτούλι θανάτου, με έπαθλο το βυθισμένο “Βρετάνη” και τον αμύθητο θησαυρό που κρύβει στα αμπάρια του... ------------------------------------------------------------ Με την ταινία αυτή, ολοκληρώνονται για φέτος οι επιλογές του “θερινό σινεμά”. Υγεία να έχουμε όλοι και, πρώτα ο Θεός, του χρόνου θα επαναληφθεί. ------------------------------------------------------------ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΓΙΝΕ ΕΞ ΑΚΟΗΣ